Α. Εισαγωγή:
Κατά το άρθρο 1774 του ΑΚ (Αστικού Κώδικα), όποιος έχει υπό την κατοχή του μια ιδιόγραφη διαθήκη οφείλει χωρίς καμία καθυστέρηση, αμέσως μετά αφού πληροφορηθεί για το θάνατο του κοντινού του προσώπου, να εμφανίσει την ιδιόγραφη διαθήκη για δημοσίευση στο Πρωτοδικείο, στην περιοχή είτε την τελευταίας κατοικίας/διαμονής του ατόμου που έχει συγγράψει τη διαθήκη, είτε της δίκης του διαμονής.
Β. Λόγοι για τους οποίους μία διαθήκη θεωρείται μη αποδεκτή:
Από την παραπάνω διάταξη συμπεραίνουμε ότι, για να γίνει η δημοσίευση μίας ιδιόγραφης διαθήκης, πρέπει να είναι έγκυρη κατά τα άρθρα 1721 ΑΚ παρ. 1 και 1718 ΑΚ. Αυτά τα άρθρα ορίζουν συγκεκριμένα ότι η ιδιόγραφη διαθήκη πρέπει να έχει γραφεί με το χέρι του διαθέτη, καθιστώντας αναγκαίο να πρέπει να προσκομίζεται μόνο το πρωτότυπο της διαθήκης για να αποφευχθούν τυχόν πλαστογραφήσεις της.
Σε περίπτωση που το πρωτότυπο (χειρόγραφο της διαθήκης) έχει χαθεί και έτσι δεν καθίσταται δυνατή η νόμιμη δημοσίευση της ιδιόγραφης διαθήκης στο εκάστοτε πρωτοδικείο, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η δημοσίευσή της, έτσι ώστε να επακολουθήσουν όλες οι νoμικές διαδικασίες για την μοιρασιά της περιουσίας που αναγράφεται στη διαθήκη. Ωστόσο ο δε ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα με βάση το άρθρο 71 ΚΠολΔ (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας) να ασκήσει αναγνωριστική αγωγή και ύστερα να ζητήσει δικαστική βεβαίωση ότι υπήρχε διαθήκη που καταρτίστηκε νομίμως και χάθηκε έχει δε ορισμένο περιεχόμενο.
Αν δεν υπάρχει το πρωτότυπο της ιδιόγραφης διαθήκης δεν δημοσιεύεται αντίγραφο της έστω και αν αυτό είναι φωτογραφία ή φωτοτυπία του πρωτοτύπου της ιδιόγραφης διαθήκης, της οποίας η ακρίβεια βεβαιώνεται από πρόσωπο αρμόδιο κατά το νομό για την έκδοση αντιγράφων οπότε έχει αποδεικτική δύναμη ισάξια με το πρωτότυπο (449 παρ. 2 ΚΠολΔ).
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να γίνει λόγος για δημοσίευση της ιδιόγραφης διαθήκης όταν δημοσιεύτηκε φωτοτυπία της, που μάλιστα δεν φέρει και την πιο πάνω βεβαίωση της ακρίβειας του περιεχομένου της διαθήκης. Εάν έχει γίνει μία τέτοιου είδους δημοσίευση αυτός που έχει έννομο συμφέρον μπορεί και πάλι να ζητήσει με αναγνωριστική αγωγή να αναγνωρισθεί\επανεξεταστεί ότι η φωτοτυπία που δημοσιεύθηκε, είναι άκυρη σαν ιδιόγραφη διαθήκη. Ένεκα δε του αυστηρά περιορισμένου αναγνωριστικού περιεχομένου της αγωγής αυτής, ο ισχυρισμός του εναγόμενου ότι υπάρχει ιδιόγραφη διαθήκη με το περιεχόμενο της φωτοτυπίας η οποία χάθηκε, δεν ασκεί επιρροή στην έκβαση της δίκης και γι αυτόν το λόγο δεν είναι ουσιώδης, αφού η ακυρότητα της φωτοτυπίας που δημοσιεύτηκε δεν αποκλείει την ύπαρξη της ιδιογράφου διαθήκης με το ίδιο περιεχόμενο της φωτοτυπίας (ΑΠ 83\2007 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ1111\1985 ΝοΒ 34. 1046, Εφ.Αθ 3007\2007, ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ. 1231\1987 ΕλλΔνη 1989, 1036).
https://www.mcaounilaw.gr/αποφασεισ/22-ποινικό/81-μον-πλημ-αθ-679358-2012-αμετάκλητη
https://lawdb.intrasoftnet.com/nomos/3_nomologia_rs.php
Σοφία Ι. Αντωνοπούλου