Ι. Διαφορές
- Στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης η αίτηση κατατίθεται ηλεκτρονικά, ενώ για την εξυγίανση επιχείρησης μεσολαβεί η δικαστική κρίση με αρμόδιο Δικαστήριο το κατά τόπον Πολυμελές Πρωτοδικείο.
- Από τα αποτελέσματα της εξυγίανσης καταλαμβάνονται όλοι οι πιστωτές μίας επιχείρησης, ενώ η αναδιάρθρωση αφορά τους χρηματοδοτικούς φορείς, το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.
- Η αναδιάρθρωση είναι μία διαδικασία που ολοκληρώνεται σύντομα κατά το νόμο, ενώ η εξυγίανση, από την κατάθεση της αίτησης μέχρι την έκδοση απόφασης εξυγίανσης απαιτείται πολλαπλάσιος χρόνος. Συνακόλουθα, στην εξυγίανση είναι σημαντικά μεγαλύτερος ο χρόνος αναστολής των ατομικών διώξεων.
- Στην εξυγίανση, αντίθετα με την αναδιάρθρωση, δεν υπάρχει δυνατότητα επιδότησης της μηνιαίας δόσης.
- Στην περίπτωση θέσης μίας επιχείρησης σε καθεστώς εξυγίανσης, ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα χρηματοδότησης της επιχείρησης, ενώ στην αναδιάθρωση όχι.
- Στην αίτηση εξυγίανσης είναι προϋπόθεση η έκθεση εμπειρογνώμονα για το παραδεκτό της αίτησης, ενώ στην αναδιάρθρωση η πρόταση μπορεί να εκπονηθεί και από τον ίδιο τον οφειλέτη.
ΙΙ. Ομοιότητες
- Και στις δύο περιπτώσεις στις αιτήσεις πρέπει να αποτυπώνεται η πλήρης κατάσταση με αναλυτική αναφορά στα στοιχεία του οφειλέτη και των οικείων του.
- Ο νόμος προβλέπει τόσο στην εξυγίανση, όσο και στην αναδιάρθρωση την απαλλαγή των υπαλλήλων των πιστωτών από πειθαρχικές, ποινικές και αστικές ευθύνες.
- Ομοιότητες βρίσκουμε ακόμα στον τρόπο συμμετοχής του Δημοσίου στην διαδικασία και στους περιορισμούς δέσμευσής του.
- Τέλος, τόσο η διαδικασία εξυγίανσης, όσο και αυτή της αναδιάρθρωσης παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες ως προς την πλειοψηφία των πιστωτών που πρέπει να συμφωνήσουν με τη διαγραφή των χρεών. Απαιτείται δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις συμφωνία ποσοστού εξήντα τοις εκατό (60%) επί του συνόλου των απαιτήσεων των χρηματοδοτικών φορέων, οι οποίοι συμμετέχουν ως πιστωτές και σαράντα τοις εκατό (40%) επί του συνόλου των απαιτήσεων των χρηματοδοτικών φορέων που εξασφαλίζονται με ειδικό προνόμιο.
Από τη Σοφία Ι Αντωνοπούλου